Reisplan: Bogota – San Jose – Monteverde – Puntarenas – Montezuma – Qeupos – Manuel Antonio – Schildpaddenproject – Corcovado National Park – San Jose
Daar ben ik weer met veel energie en vele avonturen rijker. Hopelijk beginnen jullie al langzaam op te warmen in de lentezon. De opwachting naar de zomertijd (8 uur verschil dan) en dan de zomer.
Perikelen?
Mijn reis in Costa Rica zit erop en op paar hoogtepuntjes na, heb ik niet zoveel te melden. Een hele opluchting is het, dat mijn pinpas uit Nederland het levend hier naar toe heeft gebracht. Alles beter dan mijn ansichtkaarten die naar jullie onderweg zijn sinds 4 januari 2008. Of hebben jullie ze al ontvangen?
De reis vanuit Colombia was voorspoedig verlopen en ik was zo waar een half uur te vroeg op 1.5 uur vliegen! Hoe ongelofelijk. Dat gaf me dus tijd om als een hyena de Lonely Planets van de Caribean en Zuid Amerika te kopen en de plaatselijke supermarkt leeg te roven. Ja inderdaad, ik ga naar de Caribean Islands! Whoehoe…. maar goed ik dwaal weer af door mijn hypermodus.
Monteverde
Vanaf San Jose heb ik eigenlijk de Pacfische kust van Costa Rica bekeken en het noordelijk deel. Met het eerste ben ik dus begonnen, Monetverde. Hier heb ik oog in oog gestaan met talloze vogels, bizarre insecten en de meest schuwe zoogdieren, in een oerwoud gehuld in nevel en enge geluiden. Ook wel cloud forest genoemd, een paradijs op aarde. Vanuit hoge bruggen kan je de toppen van de bomen zien en heb je de mogelijkheid dier- en plantsoorten op allerlei niveaus van het bos te zien. Een wandeling van 3.5 uur en 11 bruggen.
Behalve bruggen, heb ik ook aan ziplinen gedaan. Je hangt hier aan een touw, net als bij abseilen en je vliegt dan als het ware van het ene platform naar het andere. Soms wel een kilometer lang over de cloud forest, of er doorheen en over valleien. In totaal heb ik 2.5 uur adrenaline kicks gehad…. echt wel de moeite waard. Waty ze alleen bij de tour niet haddden verteld is dat er een vrije val bijzat. En toen stond ik daar… een afgrond van 40 meter waar ik naar beneden ging. Alsof dat het ergste was? Nee hoor. De tarzan swing heeft de adrenaline zo doen toenemen dat me lichaam overuren draaide. Van een hoog platform sprong je metrs naar beneden om vervolgens over de jungle heen en weer te bungelen. Hoe meesterlijk. Het heeft een diepe indruk op me gemaakt en het is ook wel een van de hoogtepunten in Costa Rica.
Montezuma, Manuel Antonio en Quepos
Aangezien ik niet al teveel tijd had, ben ik doorgereisd naar Montezuma. Hier kan ik vertellen dat ik een mooie wandeling door laagland bos heb gemaakt aan de pacifische kust. Ik heb hier veel van de talloze vogelsoorten kunnen zien. Het was me toch een lust voor het oog, dat ik de waterval wel zou willen opvreten.
Evengoed is het gebied rondom Manuel Antonio. Witte zandstranden, mooi trpisch regenwoud en nog veel meer mensen. Toch moet ik toegeven dat ik dit bijna ook had opgegeten, zo mooi. De fotos zeggen meer denk ik. Overigens heb ik van 7.00 uur tot 10.00 echt helemaal alleen in het park rondgelopen… Nieuwe vragen reizen op… hoe is het toch mogelijk dat moeder natuur in staat was zulke adembenemende plekken te creeren. De verwoestende kracht van de mens wordt overall merkbaar en in korte tijd verwijnt veel van de schoonheid. Dat is toch erg zonde.
Van hemel tot hel
Het zou snel afgelopen zijn met het paradijs. Vol geode moed ging ik naar het schildpaddenproject om de een van de grootste reptielen te gaan zien, de lederschildpadden. Eeen sort transitie van hemel naar hel was het. In dit duivelsnest lijken de mederwerkers zich helemaal niet te bekommeren om de schildpadden. Het liefste zijn ze bezig je te vernaggelen en te terroriseren. Aan je kop zeiken, regels die stricter zijn dan de belastingdienst en ga maar zo door. Zelfs in een hel zijn er positieve dingen te melden. Ik was een gelukkig mens toen ik mijn eerste lederschildpad zag. Een bakbeest van 1.5 meter dat langzaam het strand op komt sjokken. En is echt een onbeschrijfelijk ubergaaf gevoel, zeker wanneer ze het nest voorzichtig graft om haar nageslacht veilig te stellen. Dat duurt ongeveer 20 min. en dan legt ze ongeveer 100 eieren. Een intens gevoel van genieten van deze kleintjes van 200 kg, want ze kunnen wel 4 meter groot worden en 400 kg wegen. In elk geval kan het stomme project mij dit niet afpakken en ben ik alsnog met een fijne gedachte teruggekeerd.
Zoals vaker heb ik weer diep zitten nadenken onder de sterrenhemel toen ik de schildpadnesten aan het bewaken was. Waarom zit ik hier? Waarom maken we de schildpadden kapot en gaan we zo slecht om met de blauwe planet? Stel je een grote diepe ocean voor zonder deze gigantische prachtbeesten, een oceaan zonder walvissen en de vele vissen??
Corcovado National Park
Ik heb het antwoord gevonden. Niet in
de diepzee, maar op het vaste land. Corcovado is de held. Waarom…?? Omdat het zo een ongelofelijk mooi park is. Er zijn nog ongerepte natuurgebieden, die in principe kunnen blijven voortbestaan. Oog in oog staan met de meest zeldzame of schuwe dieren (zie fotos en het biologieverhaal). Ook de Grote Oceaan heeft mij hoop gegeven, door het zien van de vele dolfijnen en een humpback whale! Mijn gevoel van euforie was onbewdingbaar en het gaf mij een beter gevoel dan ooit. Traan laten… hopelijk lukt het om wat we nog hebben, goed te beschermen. Het zou toch zonde zijn als ik de laatste persoon was om dit mee te maken? Niet dan?
Je kunt stoppen met lezen! Het volgende stuk is meer een opsomming van wat ik gezien heb en wat ik geleerd heb van de gidsen. Tenzij je leuke wetenswaardigheden wil te weten komen.
Biologieverhaal
Corcovado National Park is de meest intense plek qua biodiversiteit van onze planeet. Dit komt door de unieke ligging van zogenoemd lowland tropical forest met een juiste combinatie van primair en secundair regenwoud. Een andere reden is dat het park noord-zuid richting als een wildlife corridor in centraal amerika ligt. Dat was ook goed te merken in de dagen dat ik er heb rondgelopen en er naar toe heb gevaren. Dit is wat ik gezien heb.
Zoogdieren
white faced, howler en squirrel monkeys. Miereneter, pecaries, ocelot, agouti, coati, stinkdier, luiaarden, bairds tapirs, 2 dolfijnensoorten en een humpback whale.
Reptielen
onze mooie killermachines a.k. krokodil, leguanen, veel salamanders, waaronder de jesus christ lizard. Heet zo, omdat hij over het water kan lopen. Zelfs als ze een meter groot zijn. Veel vogels, zoals fly catchers, kiskadees, scarlet macaws, parkieten, alle 4 soorten trogons, uilen, pelikanen en 2 soorten toucans.
Dan vergeet ik de prachtige kikkers, de res eyed tree frog en de poison dart frog. Cane toads en ontelbare insecten.
een lange lijst zo.
Nu nog een aantal opmerkelijke verhalen uit bioland, die ik tijdens de night tour te horen kreeg.
Een mot loopt over de grond en raakt daarbij een schimmel aan. De sporen komen in de lucht en belanden op de mot. Binnen 2 weken is de mot beschimmeld, maar niet dood. De schimmel houdt de mot in leven, zodat het zijn brein kan beinvloeden. De mot gaat ipv vliegen, lopen in een boom. De tweede fase breekt aan en de schimmel maakt een nieuw stofje aan om de mot te manipuleren. de mot zal hoog in de boom met zijn vleugels klapperen, waardoor de sporen zich van heel hoog door het bos verspreiden. Uiteindelijk eet de schimmel de mot op na gigantisch misbruikt te zijn geweest.
Het kan nog erger en gekker. Een spin is relax een web aan het webben. Plotseling komt een wesp aangevlogen, die de spin vasthoudt. Vervolgens legt de wesp eitjes in de spin. De groeien uit tot hongerige larven, die zich voeden met de niet-vitale organen van de spin. Uiteraard blijft deze spin in leven, want hij zal worden gebruikt om de larven te helpen. Fase 1, de larven geven een stof af, waardoor de spin niet meer zijn gebruikelijke 8-hoekweb maakt. In plaats daarvan maakt hij een soort cocon. Wanneer dat af is, gaat de 2e fase in. De larven eten de spin op en nemen hun intrek in de versgemaakte ronde webben. Dit worden de coconnen, waarin zij van larve tot wesp gaan worden. Daarna zullen zij net zo zijn…
Er zijn spinnen die geen web hebben en in plaats daarvan een holletje hebben in de grond. Het holletje is afgedekt met een deur die er net als de rest van de ondergrond uitziet. Komt er een insect op, dan zal het binnen 1/200 sec reageren om zijn prooi binnen te halen.
Natuur is freaky, zoals je leest. Geloof je me niet, kijk dan maar eens naar de fotos….
Volgende bestemming: 27 maart Nicaragua – Isla de Ometepe, Granada, Masaya, Leon (2 weken Spaans cursus)
Mijn volgend berichtje lezen jullie pas weer eind april! Tot dan. Ciau!