Het is zomer 2005 en ik verlaat warm Nederland! Gek zou je zeggen. Nee, het is éé´n van de gebruikelijke rituelen, een bezoek brengen aan familie in Suriname. Niet de eerste keer in het land, maar wel voor de eerste keer naar het onondekte binnenland.
Uiteraard verblijf ik de eerste 2 weken bij familie. Afgelegen in het dorp Henar, diep verborgen in de rijstvelden van Nickerie. Behalve mensen wonen er talloze muggen. Het feest begon pas echt na deze 2 weken. Met de PaNic bus (Paramaribo-Nickerie bus) zette ik koers naar de hoofdstad Paramaribo. Een vreselijke minibusrit van 4 uur – maar sneller dan vroeger door de bouw van de laatste vrug over de Copename Rivier – kom ik gesloopt aan in deze koloniale stad. Het bizarre van Suriname vind ik dat men Nederlands spreekt, midden in Spaanssprekend Zuid-Amerika. Beinvloed door de Britten, Nederlanders en het Caribisch gebied is dit land zo onwijs gemixt! Het mooiste gebouw vind ik de grootste houten kerk van het Caribisch gebied, helaas nogal vervallen. Verder heb ik nog Fort Zeelandia bezocht. Dit was vroeger een verdedigingsbouwwerk om gespuis buiten het land te houden. Het gebied langs de rivier is relax met veel wind…. met een drankje vlakbij Torarica was het helemaal compleet. De Palmentuin is een andere goede spot om aan de brandende zon te ontsnappen.
Om de drukte van de stad te mijden, besloot ik het binnenland te verkennen. Kilometers rode zandwegen, die mij dieper de jungle in brachten. De rode wegen zijn ontstaan door het transport van bauxiet (bevat ijzer wat oxideert en roodkleurt). Naarmate we doorreden, werd de jungle aleen maar dichter en intenser. Toch kwamen we hier dorpjes tegen met de boslandcreolen. Gevluchte slaven in de koloniale tijd…
Aangekomen in Brokopondo heb ik een kijkje genomen bij het Brokopondo stuwmeer en de stuwdam. Niet veel aan, als je bedenkt hoeveel natuur verloren is gegaan. Gelukkig is er genoeg over en heb ik Brokopondo als uitvalsbasis genomen. Hier is het regenwoud ongerept en wild, met oorverdovende watervallen, zoals de Christina watervallen. Het waren fenomenale hikes in het regenwoud. En dat smaakte naar meer!
Om schildpadden te bezoeken was mijn plan om naar Galibi te gaan. Dit is vlakbij de grens met Frans Guyana. Na wat heen en weer gebel met de reisorganisate, zag ik de bui al hangen. Helaas waren er niet genoeg deelnemrs en ging de trip niet door. Ik kon wel janken…. 🙁 Er zat niets op, dan weer een beetje rond te dwalen in de hoofdstad en terug te gaan naar Nickerie. Whoehoe 🙁
De 5 weken vlogen om…Terug in Nederland was er een hittegolf 🙂 Van Schiphol direct door naar Leiden voor me eerste college. Binnen 5 minuten zat ik weer in me ritme… met de jungle ervaring in gedachte 🙂